Inmiddels bijna een week thuis. Dankbaar voor alle liefde en zorg die ik krijg. Maar ook Leen wordt niet vergeten. Wat een warmte in deze koude dagen.
Ik krijg nu lichamelijk een ander soort pijn. Ik noem het maar genezingspijn. Wellicht het trekken van helende wonden. De morfine heb ik gelukkig nog kunnen laten staan.
De vermoeidheid is erger dan de vermoeidheid die ik van de CVS heb. Nee ik kom dus buiten geen partijtje sneeuwballen gooien😉
Ondanks alles lachen we wat af humor is er volop.
Voor nu is er de angst om alleen te zijn. Dus dat zal ik nog moeten overwinnen. Want een man aan een tafelpoot is mensenmishandeling geloof ik😂
Vanuit hier weer dank voor alle steun. Bemoedinging, gebed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten