zondag 22 juli

Al even niets geplaatst. Dat wil niet zeggen dat alles stil heeft gestaan. We hebben genoten van 5 dagen caravan Ouddorp. Advies van de diverse artsen.
Met Leen gaat het tot nu toe redelijk in afwachting van gesprek met uroloog.
Rosina heeft een eiwitrijk dieet voorgeschreven gekregen. En in het Franciscus zijn ze op zoek een fysiotherapeut op oncologische basis. Om de conditie te versterken.

Dinsdag 10 juli

Er kwam een telefoontje voor Leen vanuit het IJssellandziekenhuis dat het weefsel van de prostaat dat bij de laatste operatie weg is gehaald geen kankercellen bevat. Het maakt ons blij nu eens niet te horen dat er nog meer foute cellen zijn gevonden. Al maakt het de diagnose niet te genezen niet anders. Toch fijn een positief bericht.

Maandag 9 juli

Vandaag was Rosina's eerste controle gesprek in Franciscus ziekenhuis, het ziekenhuis waar de operatie plaats vond.
Het eerste gesprek met gynaecoloog en oncologisch verpleegkundige ging met name over het psycho sociale aspect.
Wat een herkenning. Vreemde extreme vermoeidheid. Nu pas tot het besef komen wat je achter de rug hebt. Voor sommige contacten lijkt het alsof alles nu voorbij is maar dat er wel degelijk gedurende lange tijd nog bijwerkingen zijn. Er komt begeleiding van een diëtiste omdat ik teveel afgevallen ben. Kortom een verhelderend ondersteunend gesprek. Geweldig geregeld in dit ziekenhuis.

Maandag 2 juli

Een roerig dagje.

Na een onrustig nacht was Leen om half 7 weer terug in het ziekenhuis. Weer niet kunnen plassen. Nu met de opdracht 4 keer zelf katheteriseren weer naar huis.

In die tussentijd had Lisa bij het uitlaten door zorgzame Inge de poten genomen. Gelukkig dat hier in het bos de hondenuitlaters elkaar en de honden kennen. Met penning om haar hals waren we zo gewaarschuwd..

Hoe zo dag bij dag leven. Het lijkt meer op van de ene dag in de andere dag rollen en bedenken of je wel in de normale wereld wakker geworden bent offe....